- sacrifico
- săcrĭfĭco, āre, āvi, ātum
- intr. et tr. -
- sacrufico mss. de Plaut.
[st1]1 - intr. - offrir un sacrifice.
- Cic. Nat. 2, 67.
- sacrificare deo alicui majoribus hostiis, Liv. 32, 1, 13 : sacrifier à un dieu avec les plus grandes victimes.
- passif impers. huic deo sacrificatur, Varr. L. 6, 16 : on fait à ce dieu un sacrifice. --- cf. Liv. 22, 1, 17, etc.
- editi a collegio pontificum dii quibus sacrificaretur, Liv. 30, 2, 13 : un collège de pontifes désigna les dieux auxquels on devait offrir un sacrifice.
[st1]2 - tr. - offrir en sacrifice.
- sacrificare suem, Ov. F. 4, 414 : offrir en sacrifice une truie. --- cf. Liv. 45, 41; Liv. 41, 18; Varr. L. L. 5, § 122.
* * *săcrĭfĭco, āre, āvi, ātum - intr. et tr. - - sacrufico mss. de Plaut. [st1]1 - intr. - offrir un sacrifice. - Cic. Nat. 2, 67. - sacrificare deo alicui majoribus hostiis, Liv. 32, 1, 13 : sacrifier à un dieu avec les plus grandes victimes. - passif impers. huic deo sacrificatur, Varr. L. 6, 16 : on fait à ce dieu un sacrifice. --- cf. Liv. 22, 1, 17, etc. - editi a collegio pontificum dii quibus sacrificaretur, Liv. 30, 2, 13 : un collège de pontifes désigna les dieux auxquels on devait offrir un sacrifice. [st1]2 - tr. - offrir en sacrifice. - sacrificare suem, Ov. F. 4, 414 : offrir en sacrifice une truie. --- cf. Liv. 45, 41; Liv. 41, 18; Varr. L. L. 5, § 122.* * *Sacrifico, sacrificas, pen. cor. sacrificare. Plaut. Sacrifier.\Sacrificare. Plaut. Demander pardon.
Dictionarium latinogallicum. 1552.